Ratovi su počeli od trenutka kad su ljudi razvili prve alate i stvorili oružje. Neki od njih su direktno uticali i na nas i naše bliske pretke, kao što su Prvi i Drugi svjetski rat. Ipak, oni su samo sićušan dio u slagalici svjetske vojne istorije. Mnogi konflikti širom svijeta su trajali decenijama, čak i vijekovima. World Atlas vam predstavlja najduže konflikte u istoriji čovječanstva:

 

Meksički indijanski ratovi su vođeni između španskih kolonizatora i indijanskog autohtonog stanovništva na teritoriji današnjeg Meksika. Konflikt je započeo osvajanjem Astečkog carstva 1519. godine. Nakon što su se krajem XV vijeka iskrcali i naselili na Karibima, Španci su se udružili sa neprijateljima Asteka kako bi imali pomoć u borbi.

 

Nasilne pobune su trajale nekoliko vijekova, a jedna od poznatijih je Pueblo revolt iz 1680, kada su Španci proterani iz današnjeg Novog Meksika. Meksički indijanski sukobi su završeni takozvanim Jukatanskim ratom između kasti, kada se majansko stanovništvo suprotstavilo Jukatekosima (Yucatecos), potomcima Evropljana koji su bili politička elita na vlasti.

 

Iako je rat zvanično završen 1901. godine, manji sukobi su se povremeno dešavali sve do 1933. kada je došao kraj konflikta dugog 414 godina.

 

Arapsko-vizantijski ratovi su započeli arpaskim osvajanjem u VII vijeku pod vođstvom dinastije Omejada. Vizantijsko carstvo je dugo bilo u defanzivnom položaju, izbjegavajući bitke na otvorenom polju. Ubrzo je izgubilo brojne teritorije, između ostalih Siriju i Egipat, a tek nakon jednog vijeka Vizantijsko carstvo je otpočelo kontranapade.

 

Arapske snage nisu uspjele da osvoje vizantijsku prestonicu Konstantinopolj ni nakon drugog pokušaja 718. godine. Nakon ovog događaja, granice ovih carstava su ostale relativno stabilne, mada je bilo povremenih međusobnih upada suprotstavljenih strana.

 

Sredinom XI vijeka, nakon skoro 421 godine sukoba, došlo je do preokreta jer se pojavila nova prijetnja za oba naroda – Turci. Ipak, na kraju je Vizantijsko carstvo pretrpilo veće posledice, izgubivši značajnu površinu svojih teritorija, dok su Arapi pojačali svoje prisustvo na Bliskom istoku i u Africi.

 

Poznati i kao Osmanski ili Turski ratovi, ovi sukobi su započeli 1265. godine konfliktom između Osmanskog carstva i Vizantije. Uslijedio je konačni pad Vizantijskog carstva, a narednih 635 godina su brojni evropski narodi ratovali protiv Osmanlija.

 

Između XIV i XVI vijeka, Turci su pokorili Balkan i veliki dio srednje Evrope, osvajajući Srbe, Bosance, Mađare… Tokom XVIII vijeka su trajali sukobi sa Rusima, zatim su se odigrali Prvi i Drugi srpski ustanak, a Grčki rat za nezavisnost u XIX vijeku je obilježio početak propasti Osmanskog carstva.

 

Tokom Prvog svjetskog rata, Turci su uspjeli da odbrane Istanbul od britanske kraljevske mornarice ali su izgubili većinu evropskih teritorija. Konačni poraz su doživjeli 1918. godine.

 

5. GERMANSKI RATOVI

Sukob između Rimljana i ranih germanskih plemena započeo je 113. godine prije nove ere, kada su Kimbri i Tevtonci izvršili upad na teritorije pod rimskom kontrolom. Uprkos velikim gubicima, Rimljani su odnijeli prvu pobjedu.

 

Godinama su Rimljani demonstrirali svoju nadmoć, ali se situacija preokrenula u V vijeku nove ere. Dok su Vandali razarali područje u blizini Alpa, Rim je bio pod opsadom vizigotskih "varvara" i kralja Alariha. Ponudili su oslobođenje grada u zamjenu za plaćanje godišnje naknade i dobijanje svog mjesta u vojnoj hijerarhiji, ali je car Honorije odbio.

 

Pobunjeni robovi i gladijatori su 410. godine tajno otvorili kapije grada što je Vizigotima omogućilo prodor i trodnevno razaranje. Upadi i borbe su nastavljeni i tokom VI vijeka, a konflikt je završen 569. godine, nakon 681 godine ratovanja.

 

Sukob Rimskog i Persijskog carstva je takođe trajao 681 godinu, od 54. godine prije nove ere do 628. godine nove ere. Ratovi su prvenstveno vođeni zbog teritorijalnih sporenja, jer su obje imperije bile odlučne u namjeri širenja svojih granica. Takođe, postojao je i konflikt na religijskoj osnovi.

 

Mitriditski ratovi su označili početak sukoba, a obje strane su tokom vijekova bilježile i pobjede i poraze. Takođe, i jedni i drugi su gubili i osvajali brojne teritorije, ali uprkos svemu, na kraju rata, granice oba carstva su uglavnom ostale nepromijenjene.

 

Nakon vijekova krvavih sukoba, i Rimsko i Persijsko carstvo je bilo značajno oslabljeno i iscrpljeno. Postali su ranjivi pred naletima novih sila, poput ujedinjene arapske vojske. Persijsko carstvo je ubrzo srušeno, dok je Rimsko carstvo izgubilo brojne teritorije tokom vizantijsko-arapskog sukoba.

 

Prvo bugarsko carstvo je osnovano 681. godine i odmah je uplovilo u sukob sa Vizantijom, odnosno Istočnim rimskim carstvom, koji će trajati 715 godina. Željni teritorijalne ekspanzije na jugozapad, Bugari su odnijeli nekoliko prvih pobjeda.

 

Ipak, Bugarsko carstvo je oslabilo do X vijeka zbog brojnih ratova koje su vodili i palo pod vizantijsku vlast 1018. godine. Nakon serije neuspjelih pobuna, ipak su uspjeli da povrate slobodu i većinu svojih teritorija zahvaljujući unutrašnjim problemima sa kojima se Vizantija suočila.

 

Uprkos potpisivanju sporazuma i priznavanju Drugog bugarskog carstva, nasilje nije okončano. Konflikt se nastavio do 1396. godine, kada su Bugari pali pod vlast Osmanskog carstva. Prestonica Vizantije, Konstantinopolj, doživjela je istu sudbinu 57 godina kasnije.

 

Serija sukoba između Engleske i Francuske započela je 1066. godine, kada je Vilijam, vojvoda Normandije, izvršio invaziju na Englesku sa 7.000 vojnika. Iako je bio daleki rođak prethodnog kralja, Vilijam je vjerovao da mu sleduje pravo na engleski tron.

 

Sukob započet ovim događajem je trajao nešto manje od 750 godina. U tom periodu se odigrao i čuveni Sedmogodišnji rat, čiji se jedan dio naziva Francuski i indijanski rat. Ovu pobjedu je odnijela Engleska, učvrstivši svoj položaj u kolonijama u Sjevernoj Americi.

 

 Kraj konflikta je konačno nastupio 1815. godine nakon takozvanih "Sto dana". Nakon povratka Napoleona Bonaparte u Pariz iz egzila, Engleska je formirala koaliciju sa drugim evropskim zemljama kako bi mu se suprotstavila. Bitkom kod Vaterloa je okončana Napoleonova vladavina, a on je ponovo prognan, ovog puta na ostrvo Sveta Jelena, gdje je umro šest godina kasnije.

 

Rekonkista je sukob na Iberijskom poluostrvu koji je trajao 781 godinu. Konflikt je otpočeo 711. godine, kada su sjevernoafrički Mavari prodrli na Iberijsko poluostrvo. Tokom XI vijeka, hrišćani su pokušavali da povrate španske i portugalske teritorije. Čak ih je i nekoliko papa podržalo u borbama.

 

Prvu veću pobjedu zabilježio je kralj Alfonso VI 1085. godine, kada je uspio da osvoji Toledo, kolevku španskog hrišćanstva. Nakon više od jednog vijeka, Mavari su izgubili bitku kod sela Navas de Tolosa i nikada se nisu oporavili ot tog poraza. Do 1252. godine jedino je još Granada bila pod mavarskom vlašću. Osmovijekovni sukob je konačno završen 1492. godine padom Granade.

 

Iako je borba za teritorije bila presudna, religija je igrala značajnu ulogu u Rekonkisti. Mnoge džamije su pretvorene u crkve pod hrišćanskom vladavinom. Ipak, nekoliko njih je zadržalo svoju namjenu zbog muslimanskog stanovništva koje je ostalo na Iberijskom poluostrvu. Rekonkista je inspirisala buduća španska i portugalska osvajanja Novog svijeta.