Nedostatak jasnih poruka, prepoznatljivog identiteta i programskih sadržaja ostavlja utisak stagnacije, dok istovremeno političke podjele produbljuju apatiju građana prema izbornom procesu.

Iako najveću pažnju ponovo privlače dva glavna kandidata - Branko Blanuša (SDS) i Siniša Karan (SNSD), sagovornici Monda – marketing stručnjak Nenad Bosnić i politikolog Nikolina Lozo složni su da je kampanja "dosadnija nego ikad", ali nude različite fokusne tačke.

Nikolina Lozo opisuje političku atmosferu kao izrazito napetu i lošu.

“Političko okruženje u Republici Srpskoj opisala bih kao loše u smislu napetosti koja vlada između vlasti i opozicije, a ta napetost se reflektuje i među građane. Svjedoci smo čestih napada aktivista vladajuće stranke prema opozicionim političarima, u manjoj mjeri imamo fizičke napade opozicionih političara prema funkcionerima vladajuće koalicije. Takav društveni i politički ambijent je loš jer se šalje loša poruka biračkom tijelu”, rekla je Lozo za Mondo.

Istovremeno, Bosnić primjećuje da je vizuelna strana predizborne kampanje ove godine dotakla dno kreativnosti:

“Ove kampanje nikad nisu bile zabavne, ali mislim da smo sada dostigli najdosadniju tačku do sada.”

Dok Lozo govori o strukturalnim problemima političkih aktera, navodeći da pojedine stranke “više liče na interesne grupe koje nemaju realnu političku težinu”, Bosnić kritikuje potpunu depersonalizaciju kandidata.

“Toliko su bez karaktera da biste mogli zamijeniti njihove fotografije na bilbordima i sve bi i dalje funkcionisalo”, kaže on.

Oba kandidata po ocjeni Lozo, djeluju neubjedljivo. Navodi da je jedan kandidat “nepoznat javnosti”, a drugi “poznat, ali samo kao sjenka Milorada Dodika”.

Bosnić, s druge strane, ističe da i vizuelna rješenja odaju istu neprepoznatljivost.

“Koriste iste boje, slične fontove, svi su na fotografijama zagledani u našu svijetlu budućnost , a oba slogana su jednako uopštena, beskarakterna i ne govore suštinski ništa”.

I dok Lozo vidi ozbiljan problem u govoru mržnje koji “dolazi sa strane pojedinih predstavnika vlasti”, Bosnić primjećuje jedan taktički potez SNSD-a koji smatra relativno uspješnim.

“Oni znaju da su kandidovali osobu koja nema visoku političku reputaciju, političku prepoznatljivost i neki kredibilitet, pa su pridružili dva veterana kako bi osnažili svog kandidata.”

Kod opozicije pak vidi propušten potencijal.

“SDS-ov kandidat je predstavnik čitave opozicije, ali su ga stavili samog na bilbord. Mogli su vizuelno naglasiti jedinstvo”, kaže Bosnić, dok Lozo dodaje da opozicioni kandidat djeluje nesigurno.

"On ima određeni program kako sam mogla vidjeti u javnosti, ali taj program je nedovoljno ispromovisan i opozicioni kandidat kao da nema samopouzdanje, već se čini da ga je strah da govori o određenim temama zbog toga što ne posjeduje dovoljno znanje i iskustvo u političkom životu."

Bosnić kritikuje i izbor slogana, posebno opozicionog, koji podsjeća na čuveni slogan Donalda Trampa.

“Za Blanušu je odabran slogan koji je vrlo jasna referenca na ‘Make America Great Again’, što je konfuzno jer se suprotna strana poziva na Trampa, a onda opozicija izađe sa trampovskim sloganom. Sa druge strane , kako tvrdi, SNSD godinama unazad izbacuje slogane koji su slični i samim time prilično potrošeni, tako da su mirne duše mogli objaviti samo tri fotografije i poziv - glasajte."

Lozo, s druge strane, ističe da se u ovoj kampanji “razlike u vođenju kampanje gotovo i ne vidi”, ali ono što oboje prognoziraju jeste slaba izlaznost i nezainteresovanost građana.

“Građani su već odlučili ako uopšte izađu na izbore”, kaže Lozo.

Kampanja, zaključuju sagovornici, nikad nije bila siromašnija ni sadržajem ni formom – i vizuelno i politički.