Ruvarac se bavio različitim problemima srpske istorije, prije svega srpske kulturne istorije od 18. do 20. vijeka.

Bio je, takođe, i političar, pisac i polemičar, jedan od najplodnijih publicista svog vremena. Ruvarčeva bibliografija, koju je objavio 1927, broji više 1.100 naslova.

Brat mu je bio poznati srpski istoričar Ilarion Ruvarac.

Dimitrije Ruvarac završio je osnovnu školu u Novim Karlovcima, a gimnaziju i bogosloviju pohađao je u Sremskim Karlovcima.

Bio je prvo učitelj u Krušedolu i Zemunu, a, nakon rukopoloženja za đakona 1866. godine, bio je prvo kapelan u Zemunu, a 1870. postao paroh gornjovaroški, u Crkvi Svete Trojice.

Srpski patrijarh Georgije Branković doveo je Dimitrija Ruvarca iz Zemuna u Karlovce. Godine 1893. Ruvarac je postao prota, a 1899. postavljen je na mjesto upravnika Srpske manastirske štamparije u Karlovcima, te bibliotekara Patrijaršijske biblioteke.

Ruvarac je bio upravnik Štamparije do 1907. godine, a i nakon toga ostao je bibliotekar. Prvo je bio penzionisan 1910, pa 1911. godine postavljen za bibliotekara u Patrijaršiji.

Uređivao je časopis "Srpski Sion" između 1903. i 1914. godine, a smijenjen je zbog oštrih kritika upućenih Saborskom odboru, u kojem su bili glavni radikali.

Dimitrije Ruvarac bio je veliki polemičar i oštri kritičar, koji je svojom pisanom riječju učestvovao u međusrpskim razmiricama.