Od 23. marta globalna internet zajednica dijeli fotografije i snimke gigantskog broda Ever Given koji se usljed nepovoljnih vremenskih uslova zaglavio u Sueckom kanalu i blokirao pomorski saobraćaj. Brojne svjetske kompanije zabilježile su milionske gubitke zbog kašnjenja robe natovarene na brodove kojima je prolaz onemogućen nakon blokade kanala. Na brodovima je zarobljena roba iz cijelog svijeta, između ostalog i namještaj, grla stoke i nafta, navodi RTS.

 

Brod je konačno djelimično odblokiran juče, 29. marta, ali saobraćaj još uvijek nije uspostavljen. Pretpostavlja se da će biti potrebna tri i po dana za normalizaciju protoka brodova. Trenutno na prolaz čeka 367 brodova iz cijelog svijeta, prema informacijama CNN-a i BBC-ja.

 

Suecki kanal, koji spaja Mediteran i Crveno more, odnosno Atlantik i Indijski okean, jedna je od najvažnijih i najprometnijih saobraćajnica na svijetu kojom se obavlja 12 procenata cjelokupne svjetske trgovine. Tokom 2020. godine, ovom rutom je prošlo preko 18.800 brodova, odnosno oko 51 brod dnevno.

 

Vještački kanal, prokopan od luke Port Said na sjeveru do Sueca na jugu, presjeca Suecki zemljouz i razdvaja Afriku i Aziju. Građen je 10 godina i zvanično pušten u rad 17. novembra 1869. godine. Kanal je danas dugačak 193 kilometra, a kroz istoriju je nekoliko puta proširivan i produbljivan kako bi se prilagodio razvoju modernih brodova.

 

 

Ideja o povezivanju Sredozemnog i Crvenog mora nije nastala u modernom dobu, već datira oko 4000 hiljade godina unazad, kako piše zvanični sajt Suez Canal Authorty. Još 1874. godine prije nove ere, egipatski faraon Senusret III je prvi iskopao kanale koji su povezivali dva mora sa rijekom Nil. Ovaj kanal je tokom vijekova nekoliko puta napuštan i zatvaran, a zatim rekonstruisan i ponovo otvaran.

 

Persijski car Darije (522 – 486 p. n. e) je inicirao jednu od rekonstrukcija i ostaci njegovog kanala i danas se mogu vidjeti u suvoj riječnoj dolini Vadi Tumilat, istočno od Nila.

 

Prvi pokušaji izgradnje modernog Sueckog kanala koji bi direktno povezao Mediteran i Crveno more pripisuju se Napoelonu Bonaparti. Ipak, zbog pogrešnih proračuna koji su utvrdili navodnu veliku razliku između nivoa dva mora, projekat je ipak napušten.

 

Grupa francuskih intelektualaca je još 1833. godine željela da izgradi kanal, ali nisu uspjeli da ubijede tadašnjeg kediva, Muhameda Alija Egipatskog. Ipak, francuski arhitekta Ferdinand de Leseps je 1858. godine postigao koncesioni dogovor sa kedivom Said pašom. Tada je osnovana i Kompanija Suecki kanal (Compagnie Universelle du Canal Maritime de Suez) u kojoj je udio imao i Egipat.

 

Izgradnja kanala je Egipat dovela u velike dugove pa je britanska vlada 1875. godine otkupila egipatske dionice. Svjetske sile su 1888. potpisale Konstantinopoljsku konvenciju koja navodi da je kanal otvoren za brodove svih nacija, u miru i u ratu.

 

Za Veliku Britaniju je Suecki kanal bio od vitalnog značaja za održanje kolonijalnih interesa i pomorske moći. Predsednik Egipta Gamal Abdel Naser je 1956. godine nacionalizovao kanal, što je navelo britanske i francuske trupe da u saradnji sa Izraelom izvrše invaziju te je došlo do zatvaranja kanala. Taj događaj se naziva Suecka kriza i trajao je do 1957, kada je kanal ponovo otvoren.

 

Drugo zatvaranje kanala dogodilo se 1967. godine nakon napada Izraela na Egipat, čime je otpočeo Šestodnevni rat (ili Arapsko–Izraelski rat). Nakon ovog sukoba, kanal je ponovo otvoren 1975. godine. Od tada saobraćaj Sueckim kanalom funkcioniše neometano.

 

Ipak, nakon aktuelne krize sa zaglavljenim brodom Ever Given, postavljaju se brojna pitanja o odgovornosti i faktorima koji su doveli do nje.