Nušić je rođen u Beogradu kao Alkibijad Nuša od oca Đorđa, cincarskog porijekla i majke LJubice.

 

NJegov otac bio je ugledni trgovac žitom, ali je ubrzo poslije rođenja sina izgubio bogatstvo. Porodica se preselila u Smederevo, gdje je Nušić proveo djetinjstvo, te završio osnovnu školu i prve dvije godine gimnazije.

 

Studiranje pravnih nauka započeo je u Gracu, a nastavio u Beogradu, gdje je i diplomirao na Velikoj školi.

 

Prva knjiga koju je Nušić objavio bile su "Pripovetke jednog kaplara" 1886. godine, zbirka kratkih priča i crtica nastalih na osnovu priča iz rata.

 

Kao zvaničnik Ministarstva spoljnih poslova, imenovan je za pisara konzulata u Bitolju, a zatim i za konzula u srpskom konzulatu Prištini, gdje je tokom službovanja bio svjedok stradanja srpskog stanovništva, što je opisivao u svojim pismima koja su postala poznata kao "Pisma konzula".

 

Godine 1900. imenovan je za sekretara Ministarstva prosvjete, a ubrzo posle toga postao je dramaturg Narodnog pozorišta u Beogradu, da bi 1904. bio imenovan za upravnika Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu.

 

Zajedno sa učiteljem Mihajlom Sretenovićem osnovao je prvo dječije pozorište.

 

Godine 1905. godine preselio se u Beograd, gdje je počeo da se bavi novinarstvom. Osim pod svojim imenom, pisao je i pod pseudonimom Ben Akiba.

 

Napustio je zemlju sa vojskom tokom Prvog svjetskog rata i boravio u Italiji, Švajcarskoj i Francuskoj.

 

Branislav Nušić je bio plodan pisac, poznat po svom upečatljivom humoru. Pisao je o ljudima i njihovoj prirodi.

 

Najznačajniji dio njegovog stvaralaštva su komedije, od kojih su najpoznatije: "Gospođa ministarka", "Narodni poslanik", "Sumnjivo lice", "Ožalošćena porodica", "Pokojnik"...

 

Bio je predsjednik Udruženja jugoslovenskih dramskih autora i član Srpske kraljevske akademije.

 

Nušićeva djela su od 1950. godine do danas adaptirana u pedesetak bioskopskih i televizijskih filmova.